“Elimi onun böyle başının altına koyup gece sürekli onu dinleyip, ‘Evet anneciğim, tamam anneciğim, öyle anneciğim’ falan dediğimi hatırlıyorum.”
“Şuna öfkelendim: Kendi hayatıma dair bir şeyler yapacağım bir noktada yine ailesel bir kriz ortaya çıktı ve yine kendimi onun içinde buldum.”
“O Harry Potter dünyasını izlemek bana çok sihirli geliyordu, yani duvarlardan geçmeler, başka yaşamlara girmeler.”
“Çok fazla polis şiddetine maruz kaldık o yolda. Mesela bu olay da benim kadınlığım ve bedenime bakışım üzerinden ciddi bir kırılma noktası yarattı bende.”
“O korku anından koğuştaki kadınların yanına girişim var; bir sürü kadının -böyle saçları uzun örgülü bellerine kadar kadınların- koca gülümseyişleriyle bana sarılışlarını hatırlıyorum, kendimi hiç bu kadar güvende hissetmemiştim herhalde.”
“Nasıl bir mekânda olursak olalım, aslında kendi içimizdeki gücün o mekânı dönüştürücülüğünü fark edebildiğim bir süreç olmuştu.”
“Kendimi bir Mezopotamya turuna bıraktım, şehirleri gezdim, insanlarla tanıştım.”
“Sanki o sinema perdesini yırtıp o sinema perdesinin içine geçtim ve o sinema perdesinin bir karakteri gibi oldum.”
Fotoğraflar
Görüşme Notu
Önceden tanıdığım bir kadın, bir arkadaşının evindeyken çevrimiçi buluştuk. Web sitemizi öncesinde incelemişti, yaptığımız çalışmaya aşinaydı, bir hazırlık yapmış, bazı notlar almıştı. Arada bu notlara göz attı ve öyle bir aktı ki anlatısı, aralarda internet bağlantısının kısa kısa azizliğine uğrasak da çok odaklanmış bir şekilde konuştuğu ve kesintiler de çok kısa olduğu için araya girip o akışı kesmemeyi tercih ettim. Bazı yerlerde bunu fark edeceksiniz dinlerken. Güçlü bir irdeleme becerisi var, anlatısına baştan sona yansıdığını düşünüyorum.
28 yaşında, Kürt ve Alevi. İstanbul doğumlu. Avukat. Yoksul bir mahalle, kalabalık bir evde gözlerini açıyor hayata. İki kardeşler, abisi var. Daha ölümün ne olduğunu tam olarak bilmediği bir yaşta babasını kaybediyor, yaşamını şekillendiren “kırılma noktalarından biri” olduğunu söylüyor bu ölümün. Hanelerine de belirgin şekilde çöküyor bu kaybın ağırlığı, çocukluğu bu ağırlığın gölgesinde geçiyor. Ta o yaşlarda hanedekileri, bilhassa annesi teselli etmeye çalışıyor.
Liseyi öğretmen okulunda okuyor. Sonrasında üniversite heyecan verici bir başlangıç oluyor onun için ama bu heyecan da abisinin tutuklanmasıyla gölgeleniyor ve yine evdekileri teselli etmek zorunda kalıyor. Geriye dönüp baktığında “hep toparlamaya çalışmışım ama yaşım çok genç aslında, hani o ‘duyguları yaşama’ kısmının çok boşlukta kaldığını hissediyorum,” diyor.
Cezaevi ziyaretleri ve genel olarak o dönem zor oluyor. Yurda geçiyor, iyi geliyor bu, uzun sohbetler, yakın arkadaşlıklar, birçok ilk deneyimin yaşandığı yaşlar ve bunların paylaşımı. Son sınıfta sosyalist bir örgüt içinde örgütleniyor. Bir özgürleşme yaşıyor. İlk kez ailenin haberi olmadan başkasının evinde kaldığı gece de bir kırılma noktası onun tanımıyla.
Bir protesto eylemi sırasında gözaltına alınıyor ve tutuklanıyor. Hapishane yolunda yaşadıklarına, koğuş arkadaşlarıyla karşılaşma anına ve içerideki kolektif yaşama dair anlattıkları ve değerlendirmesi detaylı ve önemli.
Hapishane sonrası okulunu bitiriyor, avukatlık stajını tamamlıyor. Abisi de hapisten çıkıyor. “Travmalarımızın bir sonu geldi, yeniden bir yaşam inşa etme sürecine girdik,” diyor. Bir yandan bu kolektif sürece omuz veriyor şimdilerde, bir yandan kendi başına kendi hikâyesini yeniden kuruyor, heyecanlarının peşinden gidiyor, keşfediyor, coşkusu çok belirgin bir şekilde sesine yansıyor, mutlaka duymanızı isterim.
Görüşme 24/12/2020 tarihinde Aslı Takanay tarafından yapıldı.
Anahtar Kelime / Tag / Index
Bu görüşmeyi referans vermek için DOI