top of page

“Dört kız kardeş biraz kapalı büyüdük aslında, hani, kapalı bir kutu. Sırf görüntü itibariyle kapalı olmadık, içten de bizi kapattılar.”

“Ben mesela hiç bisiklete binmedim, bu benim için büyük bir yaradır.”

“Eğer ki toplum içerisindeysek, kızım bir şey konuşuyorsa muhakkak herkes susmalı ve kızım konuşacağını konuşmalı.”

“Her gece yattığım zaman çocuğumu yiyen bir canavarın olduğunu ve onu tutup da yakalayamadığımı düşünüyordum. ‘Yani bu otizm denilen şeyle nasıl mücadele edebilir bir insan,’ diyordum.”

“Biz hiçbir zaman ‘burada’ olmadık yani. Biz evin içinde evde olmadık, okulda öğrenci olmadık, toplumda kadın olmadık, toplumda birey olmadık.”

“Neşeli bir insanım ben. Aynı anda agresif, aynı anda neşeli nasıl olur da diyorsanız, o benim yani.”

“Benim hiçbir zaman düşmemem lazım. Benim hiçbir zaman üzülmemem lazım.”

“Bana göre ben kendi hayatımın başrolüyüm. Yani her insanın olduğu gibi.”

Ses Kaydı

00:00 / 01:04

Deşifre

Fotoğraflar

Görüşme Notu

Görüşmemiz sırasında birkaç kez internet bağlantısı koptu maalesef, bu nedenle bazı kısımları yeniden anlatmasını rica etmem gerekti ama buna kolaylıkla uyum sağladı ve yeniden anlattı.

1982 İstanbul doğumlu. Ev kadını. Evli, iki kızı var, küçük kızı Atipik otizmli.

Beş kardeşler, ortanca çocuk olarak dünyaya gelmiş, üç kız kardeşi, bir de erkek kardeşi var. Babaları inşaat işçisiymiş, anneleri ev kadını. İlkokul mezunu, “Dört kız kardeş ‘kızlar okumaz’ halkasına takıldık, dördümüzü de okutmadılar,” diyor. Erkek kardeşinin okuma ‘izni’ varmış ama kendisi devam etmemiş.

İlkokuldan sonra 29 yaşına kadar çeşitli işlerde çalışmış, çoğu kez sigortasız, bu anlamda önünü açan olmamış, şimdi dönüp bakınca buna pişman. 

29 yaşında görücü usulü evlenmiş, zamanla oturmuş ilişkileri, evliliğinden, eşinden, yaşantılarından gayet memnun şu an.

Kız kardeşleriyle bağları ve aralarındaki dayanışma çok kuvvetli. Çocukluklarında baskılanan ve kendi ifadesiyle özgüvenleri zedelenen kız kardeşler, bu dayanışmanın da sayesinde zamanla seslerini duyulur kılmışlar.

Atipik otizmli özel bir çocuğun annesi olmak hayata bakışını değiştirmiş. Kızlarının gelişimi, geleceği en önemsediği şey. Kendi yaşadıklarından öğrendikleriyle başka türlü bir çocukluk, başka türlü bir yaşam vermek istiyor onlara. Kendi hikâyesinde de sıkıştığı/sıkıştırıldığı yere sığmamış, o sınırları kırmış bir kadın.

Anahtar Kelime / Tag / Index

Bu görüşmeyi referans vermek için DOI

  • YouTube
  • Instagram
  • Twitter
  • Facebook
bottom of page