“Babam 3 evliydi, 3 avrad vardı işte yanı. Çocuk çoktu.”
“Ben çocukluk geçirmediğim içun arıyom o günleri. Çocukluk zamanıma geçsem diyom, gene aynı çocukluğumu yaşasam diyom.”
“Annem doğum yaptı, onun çocuklara bakıyoduk. Onun içun gidemedim okula.”
“15 yaşında evlendim ben, isteyerek evlenmedim. O zaman daha çocuk oluyon işte, ne bilicin, bişey sanıyon.”
“Annem dedi ki benim evimde gücçük gız olacağına elin evinde gitsin gücçük gelin olsun dedi. Benim gönlüm yoğudu ya.”
“Benim annemin de ikinci evliliği. Annemin ilk eşi ölüyo ya gaynına veriyolar annemi, iki çocukla babasının evine gitmesin diyerekten. O da çok kötek yermiş...benim babam da acımasız acı.”
“Ben eski zamanıma gitsem gücçük yaşta evlenmezdim. İstediğim, sevgidiğim birinle evlenmek isterdim. O sevgiyi datmak isterdim.”
“Valla ben çalışmayı düşünüyom da hocam bu evdeki eşim git babaın evinde çalış, benim evimde çalışamazsın felan öyle şey yapıyo.”
“Valla ben çalışmayı düşünüyom da hocam bu evdeki eşim git babaın evinde çalış, benim evimde çalışamazsın felan öyle şey yapıyo.”
“Benim okumuşluğum olsaydı ben belki de böyle ezilmezdim. Ben hiç saygı görmedim yanı, hiç saygı görmedim.”
“İlk evliliğimde de çok ezildim ben. Buraya geldim, burada da çok ezildim.”
“Gelecekle ilgili bi umudum, bişeyim yok öyle. Gızlarım okusun da yanlarına gidiim. Çünkü benim burda bir şeyim yok ki. Ben burda galsam bile bir sonum yok ki.”
Fotoğraflar
Görüşme Notu
41 yaşında, okumazyazmaz bir kadının hikâyesi. Baba 3 evli. 15 yaşında evlendiriliyor ve 10 sene çocuğu olmuyor. Bu nedenle üzerine kuma getiriyor kocası. Bu arada baba evinde gördüğü ‘kötek’ koca evinde de devam ediyor. Kuma geldikten sonra onunla eşzamanlı olarak hamile kalıyorlar. Ancak bu üçlü yaşam çok uzun sürmüyor. Koca kanserden hayatını kaybedince kuma kendi babasının evine bizim hikâyemizin sahibi de kendi babasının evine gidiyor. Antep’te babanın evinde bir çocukla durulması zormuş, o yüzden isteyenler gelip gidiyor ve en sonda anne-babasının kararıyla kendisinden 24 yaş büyük olan dört çocuklu bir adamla evlendiriliyor. Köyden Antep merkeze gidiyor bu evlilikle beraber. Ancak eziyet bitmiyor. Hem kocadan hem de onun çocuklarından gördüğü şiddet, odaya kapatılmalar hikâyenin yükünü ağırlaştırıyor duyan için.
Ezcümle; eziyetle başlayan ve devam eden bir hikâye. Çok zorlandığımı söylemeliyim. Çünkü hikâyenin çocukluk zamanları da ilk gençlik zamanları da yok hükmünde ve o döneme dair çekilen eziyetten başka da anlatılacak pek bir şey yok. Hatra gelen kısımlar da dile gelmek istemiyor. Çocukken apansız evli bir kadın oldurulan ve sonrasında sesi de bakışı da kilitlenen bir kadının hikâyesi..oldukça kısa ancak dokunaklı, ağır bir hikâye...Öyle ağır ki fotoğraf istediğimde, “benim ne geçmişten ne de şimdiden gıymetli bişeyim yok, öyle yaşıyom.” diyor...
Anahtar Kelime / Tag / Index
Bu görüşmeyi referans vermek için DOI