13 Mayıs 2020 günü yüz yüze görüşme yapıldı. 

​

38 yaşında, Ankara’da yaşıyor, Kürt. Aslen memleketi başka bir yer olsa da doğma büyüme Ankaralı. 1 kardeşi var. Resmin ve fotoğrafın onun için yeri başka. 

​

Görüşmecinin evine gittim ve ilk görüşmem olduğu için çok heyecanlı ve bir yandan da tedirgindim. Daha önce çeşitli araştırmalar vesilesiyle görüşmeler yapmıştım tabii ama ilk kez sözlü tarih görüşmesi yapacaktım ve susmam gerekecekti☺ Tabii sonradan anladım ki susmak değil de dinlemek anlattırıyormuş hikâyeyi ve hikâyesini anlatanın suskunlukları, gözlerinin dolu dolu olması, gülümsemesi yani kayda geçirilemeyen her detay esasında görüşmeyi yapanda kalıyormuş bir parça da. Bu kalanları belki de yazacağımız yazılara yansıtırsak toplamda hikâye bir parça daha “tamamlanmış”/anlatılmış olacak. 

​

Görüşme yapmaya başladığımız ilk dakikalarda tedirgin olsam da bu hal, hikâyesini anlatanın açıklığı ve konuşmaya istekliliği ile birlikte azaldı ve yerini sadece hikâyeye duyulan merak aldı. Evin mutfağında görüşme yaptık. Mutfak belli ki görüşmecinin en sık zaman geçirdiği ve kendini hissettiği yerdi. Sigara da içebiliyordu burada. Arada kahvemizi de içerek görüşme yapmak beni de görüşmeciyi de rahatlattı. 

Hikâyesinin kurucu öğelerinden birisi Kürt kimliği. Özellikle Kürtlüğü ile ilgili kısımları, yaşadıklarını anlatırken gözleri sık sık doluyor, yaşadıklarının gücüne gitmiş olduğu anlaşılıyor. Hem çocukluk anılarında, okul anılarında hem de yetişkinlik anılarında ve deneyimlerinde sık sık tekrar ettiği çarpışmalar/karşılaşmalar Kürtlüğü üzerinden yaşanmış ya da onda en çok iz bırakan bu olmuş. 

​

Görüşmeci, hikâyesinden bahsederken anneliğe özellikle değiniyor ve çocuksuz olma deneyimlerini anlatıyor. Çocuksuz evli kadın olmanın üzerinde yarattığı toplumsal baskıyı deneyimleriyle ifade ediyor. Yeni oluşan anne tiplerini özellikle vurgulayarak bunun kendisini boğduğunu anlatıyor. 

​

Hikâyesini anlatırken çocukluk, ilk gençlik, gençlik dönemleri belirginleşiyor ve dönemsel deneyimlerini aktarıyor. Kendi başına kadın olma kimliğinin hikâyesinde öne çıktığını hissetmedim ancak çocuksuz evli bir kadın olma deneyimleri daha fazla öne çıkıyor. Resmin, resim çizmenin, yalnız kalmanın, kendi kendine olmanın onun hayatında yerinin ayrı olduğunu anlıyorum. Üniversite yılları görüşmecinin hikâyesinde öne çıkan diğer bir dönem. Görüşmeci, hikâyesini anlatırken sık sık Kürt kimliğine ilişkin deneyimlerine ya da duygularına başvuruyor. 

​

Hikâyede cezaevi görüş deneyimleri, kuralsız/güvencesiz işyeri deneyimleri, aile ilişkileri, kent/mekanda yaşanan dönüşüm, sokaklar, kadınlar açısından pandemi süreci, hayaller ve her kesimden kadının ortak kesenleri uzun uzun ifade ediliyor. Görüşmeci anlatısında bir kadın olarak hayallerini özgür ve ekolojik bir kent üzerinden tarifliyor.